Mijn eerste week in Ramos Mejía

Noortje Peverelli, Nederlandse stagiare

Deze eerste oktober ben ik naar Argentinië vertrokken om stage te lopen bij Fundación CICLO ('Stichting CYCLUS'). Al jarenlang droom ik letterlijk van een bezoek aan dit land. Met een bachelor Italiaans en een Bachelor Spaans als achtergrond is het ook wel een logische keuze, aangezien bijna de helft van de Argentijnen van Italiaanse afkomst is.

De stichting bevindt zich in een buitenwijk van Buenos Aires, Ramos Mejía genaamd. In tegenstelling tot het centrum van de stad (waar je met veertig minuten bent) vindt je hier geen toeristen. Je wordt dus helemaal ondergedompeld in de Argentijnse cultuur. Het ontbreekt hier overigens aan niets: discotheken, bioscopen, leuke restaurants, barretjes (met wifi) en winkels, parken, etcetera. Verder wordt er in de buurt veel cultureels georganiseerd: markten, muziek- en dansfestivals... En er is oneindig veel te bezichtigen, in Buenos Aires zelf en daarbuiten. Een fijne bijkomstigheid is dat alles hier zo´n 50 à 75% goedkoper is dan in Nederland. Mijn eerste weekend ben ik naar Tigre geweest, een stad gelegen aan de monding van een rivier met prachtige huizen aan de oever die doen denken aan het dorp uit Honderd jaar eenzaamheid van de bekende Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez.

Het is waar wat de reisgidsen en ervaringsdeskundigen in Nederland me zeiden: Argentijnen zijn héél vriendelijk, en praten erg veel! Je wordt na een eerste kennismaking vaak meteen uitgenodigd voor een etentje (arme vegetarische ik, dit betreft vaak een barbeque) of uitje. (Ook gaf een oud vrouwtje in de supermarkt mij haar telefoonnumer, voor het geval ik haar advies of hulp nodig had!) Ik heb me dan ook nog geen seconde alleen gevoeld, mede omdat de stichting een Argentijns gastgezin voor me heeft gevonden die me behandelen alsof ik hun eigen dochter ben. (Zij noemen mij 'Norita', op de stichting heet ik 'Nora'.) En als al dat gepraat me even te veel wordt, snappen ze gelukkig dat ik me als iets minder sociale noorderling soms even wil terugtrekken.

In tegenstelling tot veel verhalen van vrienden die stage hebben gelopen in Spaans-Amerika, wordt er bij CICLO gelukkig wel wat van mij verwacht. Ik zou niet anders willen, na jaren enkel studeren heb ik ook echt de behoefte om de handen uit de mouwen te steken. Ik heb onder andere al twee klassen Engels gegeven en ga als eerste eigen project proberen meer mogelijke stagaires in Nederland en Vlaanderen te bereiken. De sfeer op de stichting is heel amicaal maar gelukkig zijn ze ook serieus in hun doel om goed en betaalbaar/gratis onderwijs en cultuur aan te bieden in het westelijk deel van 'Gran Buenos Aires' (het centrum inclusief buitenwijken) en het brengen van buitenlandse kennis en cultuur naar haar bewoners.