Met een Argentijnse mede-stagiaire en haar vrienden ben ik pas ‘empanadas’ en pizza gaan eten. Empanadas zijn een soort pasteitjes/kleine calzoni, gevuld met bijvoorbeeld gehakt, ham en kaas of groenten. Tegen elven denk ik dat we pas aan de maaltijd begonnen en het duurde lang voordat ik mijn bord leeg had. Dat gebeurd me hier wel meer, en dat komt omdat mijn Argentijnse tafelgenoten meestal veel praten tijdens het eten, waar je dan natuurlijk wel op wilt reageren. (Ik zal ze maar niet vertellen dat er Nederlandse gezinnen bestaan, vooral die van voor mijn generatie, waar spreken tijdens de maaltijden verboden is.) Het restaurant zat op dat tijdstip nog tjokvol, ook met kleine kinderen die vechtten tegen de slaap. Mijn moeder sprak op de camping in Italië altijd schande van ouders die hun kinderen zo laat ophouden, maar ook hier is het gewoon je kleintjes al vroeg in te leiden in het nachtelijk leven.
In Nederland betekent uitgaan snel een bezoek aan de kroeg, restaurant of bioscoop maar hier ben ik meteen al naar het theater en een klassiek concert geweest geweest. Het nichtje van een Argentijnse vriend gaat naar een “muzikale middelbare school” en trad op in een kerk in Saavedra, een wijk in het noorden van het centrum. Het heilige huis zat vol met trotse familieleden die met behulp van mobieltje en camera vochtten tegen het voorbijgaan van de tijd. De serene sfeer in combinatie met de zuivere tonen waren ontroerend. Wel jammer dat de Argentijnen, die volgens mij vanaf hun geboorte al kunnen spreken, dit ook op dat moment niet konden laten. Dat ze zo sociaal zijn heeft echter ook veel voordelen. Toen ik iemand voorbij zag komen met ‘mate’ (een soort kruidenthee, de nationale drank) vertelde ik de vriend dat ik het nog steeds niet had geproefd, natuurlijk net zo hard zodat de jongen het kon horen en niet anders kon dan mij zijn beker aanbieden.
Ook op de stichting ben ik lekker cultureel bezig. Vrijdag 16 november vond in een talencentrum in Recoleta -een sjieke wijk in het centrum- ‘Global Village’ plaats. Dit is een culturele markt die jaarlijks en overal ter wereld wordt georganiseerd door AIESEC, de grootste studentenvereniging ter wereld die studenten helpt aan een uitdagende stage. Het doel van deze markt is simpel, de locals in contact brengen met andere culturen. Dit soort dingen vind ik altijd interessant, bovendien wil ik graag samenwerken met AIESEC en ambassades in het kader van mijn project om meer buitenlandse stagiaiars naar Argentinië te halen.
De participerende landen (onder andere Nederland, Finland, Tjechië, Brazilië, Colombia, Mexico, Canada, India en China) die vertegenwoordigd werden door voornamelijk medewerkers van de desbetreffende ambassades hadden een stand met informatie, objecten en lekkernijen uit hun land en hielden een presentatie met video. Ik leerde dat Brazilië de grootste Afrikaanse en Japanse gemeenschap heeft (buiten die landen om) en Colombia één van de landen ter wereld is met de grootste bio-diversiteit. Ik proefde een Indiaas groente-anijspasteitje en zag op een video Duitse Brazilianen gekleed in Lederhosen tijdens hun Oktoberfest de straten van Rio onveilig maken. In Latijns-Amerika is cultuur niet zo gebonden aan landsgrenzen als in Europa. Ook kreeg ik het adres van het lekkerste Mexicaanse restaurant in Buenos Aires. Het geluid van de wat oubollige –en daarom grappige- video over Nederland deed het helaas niet goed, zodat het meisje (rechts op de foto) zelf commentaar moest geven. De kruidkoek gemaakt door de Nederlandse moeder van een Argentijns meisje van AIESEC maakte het goed. De Argentijnen waren vooral onder de indruk van de bloemvelden en hagelslag, en leerden dat mijn land land geen Sodom of Gomorra is maar ons drugs- en prostitutiebeleid juist wangedrag tegengaat.
In Nederland betekent uitgaan snel een bezoek aan de kroeg, restaurant of bioscoop maar hier ben ik meteen al naar het theater en een klassiek concert geweest geweest. Het nichtje van een Argentijnse vriend gaat naar een “muzikale middelbare school” en trad op in een kerk in Saavedra, een wijk in het noorden van het centrum. Het heilige huis zat vol met trotse familieleden die met behulp van mobieltje en camera vochtten tegen het voorbijgaan van de tijd. De serene sfeer in combinatie met de zuivere tonen waren ontroerend. Wel jammer dat de Argentijnen, die volgens mij vanaf hun geboorte al kunnen spreken, dit ook op dat moment niet konden laten. Dat ze zo sociaal zijn heeft echter ook veel voordelen. Toen ik iemand voorbij zag komen met ‘mate’ (een soort kruidenthee, de nationale drank) vertelde ik de vriend dat ik het nog steeds niet had geproefd, natuurlijk net zo hard zodat de jongen het kon horen en niet anders kon dan mij zijn beker aanbieden.
Ook op de stichting ben ik lekker cultureel bezig. Vrijdag 16 november vond in een talencentrum in Recoleta -een sjieke wijk in het centrum- ‘Global Village’ plaats. Dit is een culturele markt die jaarlijks en overal ter wereld wordt georganiseerd door AIESEC, de grootste studentenvereniging ter wereld die studenten helpt aan een uitdagende stage. Het doel van deze markt is simpel, de locals in contact brengen met andere culturen. Dit soort dingen vind ik altijd interessant, bovendien wil ik graag samenwerken met AIESEC en ambassades in het kader van mijn project om meer buitenlandse stagiaiars naar Argentinië te halen.
De participerende landen (onder andere Nederland, Finland, Tjechië, Brazilië, Colombia, Mexico, Canada, India en China) die vertegenwoordigd werden door voornamelijk medewerkers van de desbetreffende ambassades hadden een stand met informatie, objecten en lekkernijen uit hun land en hielden een presentatie met video. Ik leerde dat Brazilië de grootste Afrikaanse en Japanse gemeenschap heeft (buiten die landen om) en Colombia één van de landen ter wereld is met de grootste bio-diversiteit. Ik proefde een Indiaas groente-anijspasteitje en zag op een video Duitse Brazilianen gekleed in Lederhosen tijdens hun Oktoberfest de straten van Rio onveilig maken. In Latijns-Amerika is cultuur niet zo gebonden aan landsgrenzen als in Europa. Ook kreeg ik het adres van het lekkerste Mexicaanse restaurant in Buenos Aires. Het geluid van de wat oubollige –en daarom grappige- video over Nederland deed het helaas niet goed, zodat het meisje (rechts op de foto) zelf commentaar moest geven. De kruidkoek gemaakt door de Nederlandse moeder van een Argentijns meisje van AIESEC maakte het goed. De Argentijnen waren vooral onder de indruk van de bloemvelden en hagelslag, en leerden dat mijn land land geen Sodom of Gomorra is maar ons drugs- en prostitutiebeleid juist wangedrag tegengaat.
Noortje Peverelli, Nederlandse stagiaire
No hay comentarios:
Publicar un comentario